.............................

 

Çok mu bunaldın?Herşey üstüne üstüne mi geliyor?Yaşamaktan mı bezdin?Dibe vurmuş durumda mısın?

O zaman şöyle düşün...

İntihar edemezsin,istersen bir sor kendine,yapamayacağını biliyorsun en içte derinlerde bir yerlerde...Değil mi?

Ee o zaman?Sana verilmiş ömür ne kadarsa bunu yaşayacaksın,kaçarı yok.Hayat devam ediyor ve herşeye rağmen devam edecek...

Madem bu hayatı öyle ya da böyle yaşayacaksın,o halde mutsuz,bitmiş-tükenmiş,kendini salmış bir hayat yaşamaktansa kendini zorlayıp mutluymuş rolü yapabilirsin.Dışarı çıkabilir,arkadaşlarınla vakit geçirebilir,ilgini çeken etkinliklere katılabilirsin.Her halükarda mutsuzsan evde pijamalarla saç-baş dağınık saatlerce yataktan çıkmayıp vaktini geçireceğine;şık şıkırdım giyinip dışarıda arkadaşlarınla sinemada ya da canlı müzik dinleyebileceğin bir yerde zamanını geçir.Madem ki hiç bir şey farketmiyor,öyle ya da böyle...Yüzüne de maske gibi de olsa bir gülümseme yerleştir...

Kesinlikle farkı göreceksin!

Bir Yalnız Kovboy,Ben...

RedKit gibi hissediyorum kendimi…Bir yalnız kovboy…Yalnız ama mutlu yalnızlığından…Kasaba kasaba geziyor durmadan atı Düldülün üzerinde…Tüm gün dalton kovalıyor,türlü maceralar yaşıyor ancak gün biterken yanında sadece köpeği Rintintinle, ”yalnız kovboy” şarkısını mırıldanarak  sürüyor atı Düldülü batan güneşin kızıllığı üzerine…Ufukta yeni kasabalar,yeni maceralar…Ve bir yalnız kovboy..İnsanlar arasında ama yalnız…Yalnız ama mutlu yalnızlığından…

İhtiyarın Torbası...

Akşamüstü...Güneş çoktan terketmiş semayı..Ve şehrin tek tük insanların geçtiği ara sokaklarının birinde,ihtiyar bir adam boşalttığı işporta tezgahının üstünü örtmekle meşgul...

Hareketleri yavaş,dudağının ucunda küçücük kalmış sigarası,boş gözlerle dumanını üflüyor gitgide kararan gökyüzüne karşı...

Gün bitmiş,kazandığı cebinin en dibindeki şıkırdayan bozuk paralarla birkaç buruşuk kirli kağıt paradan ibaret..

Tezgahtan toplananlar büyük siyah bir poşetin içine konmuş,adam poşeti vuruyor sırtına,istikamet ev,ağzında sigaranın verdiği acı tat..

İşte bütün hepsi bu...Torbada günden geri kalanlar,yüzünde hazin bir gülümseme oluşturan bir günlük hasılat..

Yorgun bir ihtiyar,ki bildiği sabretmek,çalışmak ve kanaat,

Onun yorgun göz bebeklerinde sıkışıp kalmış koca bir hayat…

YALNIZLIĞA DAYANIRIM DA...

Yalnızlığa dayanırım da,
birbaşınalığa asla.
Yaşlanmak hoş değil duvarlara baka baka.
Bir dost göz arayışıyla.
Saat tıkırtısıyla...
Korkmam, geçinip gideriz biz mutluluğuyla,
Ama;
'Günün aydın,
akşamın iyi olsun'diyen
biri olmalı
bir telefon sesi çalmalı arasıra da olsa
kulağımda.
Yoksa,
Zor degil,hiç zor değil, demli çayı bardakta karıştırıp,
bir başına yudumlamak doyasıya,
Ama:
'Çaya kaç şeker alırsın?'
Diye soran bir ses olmalı ya ara sıra...

                                                        CAN YÜCEL

Yalnızlık üzerine çok düşünürüm ben...Yalnızlığın bir tercih olduğunda çok güzel olduğunu ve insanı beslediğine inanıyorum.Ve kendi kendine mutlu olmayı bilemeyen insanların başkalarıyla birlikteyken de gerçek anlamda mutlu olamayacağına...Şair ne de güzel anlatmış bunu yukarıdaki şiirde,oldukça açık ve öz bir biçimde...

Ayrıca buna benzer kavramlar üzerine kafa yoranlara bir kitap da tavsiye edebilirim:Aşk,Özgürlük ve Tekbaşınalık-OSHO Bu kitap sadece yalnızlık-tekbaşınalık kavramlarını irdelemiyor;bunların aşk ve özgürlükle bağlantılarını kuruyor.Değişik bakış açıları kazanmak için ideal...