Tüketim toplumuyuz,bu çok açık.Sınırsızca,umarsızca,büyük bir açlıkla tüketiyoruz herşeyi...Üretmeden tüketmek istiyoruz hep çılgıncasına...Vermeden almak istiyoruz her durumda,herbirimizde içten içe bir "hep bana,hep bana" düşüncesi...Aşkları tüketiyoruz iki günde,ilişkileri dibine kadar hemen yaşamak istiyor ve içini boşaltıveriyoruz bir anlamda...İnsanları tüketiyoruz,aman canım o olmazsa bu olur,bu olmazsa şu olur,değil mi yaaa,en önemli benim,bana birşey olmasın...Herkesi çıkarımıza göre kullanıp sonra atıveriyoruz bir köşeye...Sonra da diyoruz ki "Adam sende,napalım yani,zaman böyle bir zaman,oyunu kuralına göre oynayacaksın..." Vefa dediğin,zaten çok uzun bir zamandır İstanbul'da bir semtin adı olmuş sadece...Oyuncaklarını düşünmeden hunharcasına kıran bir çocuk gibiyiz,sonra elimizde oynayabilecek birşey bile kalmıyor...Zamanı tüketiyoruz yaşadığımızı hissedemeden,bu kapitalist düzende sisteme çalışarak kendimizi tüketiyoruz...Tüketiyoruz da tüketiyoruz......
Ama aslında hiç farketmiyoruz ne yazık ki; asıl ve en çok;özümüzü,kendimizi,ruhumuzu tüketiyoruz...Ve nihayetinde bir gün, tükenmiş ve bitmiş bir şekilde bir köşede kalakalıyoruz öylece...
Not:Fotoğraf temelinde yozlaşmış 20. YY. tüketim toplumunu ve bunun içsel çelişkilerini anlatan Chuck Palahniuk'un kitabından uyarlama "Fight Club"filminden alıntıdır.Ve harika filmdir,kesinlikle tavsiye edilir:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder